Ze blijven me verbazen die Balinezen! Maar met name Iluh!
Vier maanden heeft ze niet gewerkt nu. De pijn in haar pols, die ze kreeg door alle sambal voor de warung met de hand te oeleken, is een stuk minder (ze heeft trouwens een blender nu).
Ze heeft wel eens met het idee gespeeld weer te gaan werken in de villa waar ze ooit werkte.
Samen hebben we ook wel gekeken naar weer een warung makan, maar daar gingen we ook niet echt voor.
Nu komt ze met een nieuw plan.
Ze had me het niet durven vertellen, omdat ik steeds had gezegd dat ik een business voor locals maar niks vond, doordat de warung niet echt gelukt was (maar niet echt geflopt ook niet trouwens: iedereen vond haar eten lekker!).
Helemaal alleen verzonnen is ze her en der op markten gaan vragen of ze niet bakjes met haar eten willen verkopen.
Iedereen die ze het vroeg zei ja. Ze heeft nu 8 plekken.
Het idee is savonds en smorgens heeeeel vroeg eten te koken voor de mensen die sochtends naar hun werk gaan. De ochtend betekent vanaf 6 uur, dus ze moet snachts opstaan om 2 uur om te gaan koken.
Savonds boemboe maken en de kip bakken. De groente alvast klaar maken. En dan sochtends de rijst maken en in bakjes doen.
Bakjes van Rp 5000 (€0,30). De marktverkoper krijgt er dan Rp 1000 van. De nasi, groenten en kip plus bakje moeten ongeveer Rp 2000 gaan kosten. En het idee is er dus er Rp 2000 aan over te houden. Keer 50 (als alles verkocht is), kan dat Rp 100.000 (€6) opleveren op een dag.
Morgen gaat ze beginnen. Altijd als ik bijna naar Nederland ga, verandert de situatie hier!
Vandaag hebben we de kip gekocht en de groenten, alles is in huis. Toen ik vroeg hoe ze het van plan was te gaan doen, keek ze me Balinees wazig aan: Hoezo plan (driekwart van hierboven staat heb ik mijn westers plannend brein bijelkaar geharkt uit losse opmerkingen tot een bijna sluitend business plan, haha)?
Ik zie haar veel erover nadenken, maar hoe dat Balinese denken precies in zijn werk is een groot raadsel.
Na heel veel vragen blijkt dat er niet echt een plan is, maar zeker niet in woorden.
En ze heeft nog niet nagedacht over hoe laat wat en zo: “In Bali werk je niet op tijd!”.
…
Het leven is hier zo anders. Iluh gaat voor die paar rotcenten haar hele leven weer omgooien. Wij hadden allang een uitkering aangevraagd. Ik leef trouwens ook met de zekerheid hier dat als het echt fout gaat qua geld, ik een in NL altijd nog terecht kan (hoewel: hoe lang nog? ) of dat er straks AOW is (ook hier: hoe lang nog?).
Een andere kant is dat Iluh ook wel weer graag wat wil doen onderhand.
En dat is weer iets dat door al dat uitkeringsgedoe en regelgeving als je iets begint niet wordt gestimuleerd maar wordt tegengehouden in NL.
Ik ben blij dat ik in 2 werelden leef. Dat relativeert lekker…
Wat goed van haar, een ondernemer in de dop! Dat Balinese denken dat kan ik me wel een beetje indenken, lijkt op Indisch denken hahaha…. Maar zelfs ik denk dan, als je de dag van te voren de hele dag kookt en het in de koelkast doet en ’s ochtends opwarmt is het niet alleen lekkerder, maar kan ze iig slapen. Wel leuk als het gaat werken! Kan nog wat worden. Moet jij kaartjes voor haar maken, zodat ze die kan uitdelen bij haar vaste klanten om weer door te geven aan anderen. Je ziet wel dat bij mij de machine ook begint te werken! 🙂 Wens Iluh veel succes van me en ik ben blij dat ik door jou ook in 2 werelden leef!
Vind ik leuk!