Moe…

Na de operatie is het opeens heel erg duidelijk dat ik bijna terugga naar Nederland.

Ik word opeens doodmoe.

Ik ben verknocht aan Bali (mata hari, de oceaan, de mango, de doerian, de papaya, de sirikaja ..). En ik ben verknocht aan de Balinezen. Zeker Iluh zal ik missen.

Maar iets trekt zich ook terug. Ik vind het namelijk ook fijn weer terug te gaan. Een gedeelte is al in Nederland. Ik droom al over Nederland.

Een verscheurd gevoel. Maar ook een leeg gevoel en doodmoe dus. Ik heb alles gegeven.
Ik heb zin om even alleen te zijn.

Read Full Post »

Balifokus en AnakBangsa

Balifokus

Ik lees een artikeltje in een lokaal blaadje over Yuyun Ismawati. Zij zet zich in voor het milieu op Bali en heeft daarvoor Balifokus opgericht.
“Tourists returning from the Indonesian vacation isle of Bali carry home memories of green rice paddies, pounding surf and colorful Hindu ceremonies. What they leave behind is more alarming: an average of 11 lb. (5 kg) of waste per person per day, 10 times what the average Indonesian piles up”

Ja, overal ligt hier afval.

Read Full Post »

Operatie geslaagd

Gisteren was het dan zover: Iluh zou worden geopereerd! Ze is erg gespannen en ik probeer het luchtig te houden door grapjes te maken. Als we in het ziekenhuis aankomen, vragen ze wanneer Iluh voor het laatst gegeten heeft. Smorgens dus, haar galgemaal: nasi goreng!

Read Full Post »

Nog maar 2 weken, brrrr….

Fred

Als Fred terug is uit het ziekenhuis en weer in Ubud, ga ik met het brommertje een dagje (en een nachtje, jaja, een logeerpartijtje..) bij hem op bezoek. Hij maakt het goed en kan weer alles. Maar als ik er dan ben, voelen we ons beiden onmiddellijk weer niet op ons gemak….

Pas als we erover praten wordt dat minder. En zeker na de conclusie van ons beiden, dat het nooit echt geweldig zal worden tussen ons, ontspannen we en hebben we een prettige avond.
Je hoeft niet met iedereen geweldig kontakt te hebben, zelfs al is het familie.

Read Full Post »

Ziekenhuizen, Iluh en het ziekenfonds

Fred
Voordat Fred echt is aangekomen in Ubud valt hij met zijn scooter.
Zijn wonden lijken mee te vallen.
Hij zet zijn spullen in zijn gehuurde huisje en gaat naar de plaatselijke kliniek om zijn wonden te laten bekijken. Drie uur later wordt hij 30 kilometer verderop geopereerd in Denpasar.
Alle wonden vielen mee, maar een pink was gebroken en de beste en snelste oplossing was operatief het bot weer aan elkaar schroeven.
Dit alles wordt vanuit Nederland gevolgd en betaald door Fred’s ziekenfonds. Inclusief de ambulance van Ubud naar Denpasar, de taxi terug naar Ubud. Maar ook de taxi twee dagen later, van Ubud naar Denpaser en weer terug, als Fred op controle moet komen om de hechtingen te laten verwijderen.

Iluh
Iluh vertelt me dat ze nog nooit in Ubud is geweest.

Read Full Post »

En toen ging het mis in het paradijs…

Zomaar!
En zonder slang!

Het werkritme was ik kwijt.
Mijn doel was ik kwijt.
Het gevoel dat ik helemaal op mijn plek ben was ik kwijt.
Mijn hart klopte niet meer op het ritme van Bali.

Read Full Post »

Veranderingen veranderen niks

Legian Inn
Ik ben verhuisd naar een ander guesthouse: Surya Dewata (de zon van Bali). Een vreemde gewaarwording. Oka, de eigenaar van mijn oude plek, is niet meer in de buurt de hele tijd. En zijn 83 jarige moeder, die de hele dag vuilnis verzamelt in zijn guesthouse, ook niet.

Oka hield alles vanuit een centrale plek in de gaten in Legian Inn. Vanuit zijn plek kon hij iedereen zien, maar iedereen ook hèm.

Read Full Post »

Het dongel-dopje

Het doet ons deugd te kunnen mededelen dat vanaf hedenmorgen 30 maart 10.00 uur (Nederlandse tijd 4.00 uur snachts) het dongel-dopje weer in ons midden is.

Read Full Post »

Het arme vrouwtje en het dongel-dopje

Het arme oude vrouwtje
Grappig al die reakties van jullie op die paar regeltjes van mij over het bierstalletje.

Het gekke vind ik dat jullie allemaal (sommige mailden, sommige reageerden op de blog) reageerden door jullie verhaal te vertellen.

Niemand zei, aaaahhhhhh!
Het verhaal ging namelijk over het arme oude vrouwtje, dat

Read Full Post »

Ik zit op het strand, bij een bierstalletje…

Ik zit op het strand in Legian, bij een bierstalletje…
Het is 1 uur in de middag en 34 graden Celsius.
Ik heb net gewerkt in Blue Ocean met mijn netbook. Ik drink een biertje en vraag me af wat ik eens zal gaan doen. Ik stuur een smsje. Om me heen jonge toeristen en jonge Balinezen. Ze roken luxe cigaretten en ze drinken cola. De sfeer van verveling. Het is heel erg heet.

Een mager vrouwtje met dikke trui en en grote strohoed met daarop een lapje, loopt over het strand van afvalbak naar afvalbak. Ze haalt er lege waterflesjes en lege colablikjes uit

Read Full Post »