Nog maar 2 weken, brrrr….

Fred

Als Fred terug is uit het ziekenhuis en weer in Ubud, ga ik met het brommertje een dagje (en een nachtje, jaja, een logeerpartijtje..) bij hem op bezoek. Hij maakt het goed en kan weer alles. Maar als ik er dan ben, voelen we ons beiden onmiddellijk weer niet op ons gemak….

Pas als we erover praten wordt dat minder. En zeker na de conclusie van ons beiden, dat het nooit echt geweldig zal worden tussen ons, ontspannen we en hebben we een prettige avond.
Je hoeft niet met iedereen geweldig kontakt te hebben, zelfs al is het familie.

Read Full Post »

Ziekenhuizen, Iluh en het ziekenfonds

Fred
Voordat Fred echt is aangekomen in Ubud valt hij met zijn scooter.
Zijn wonden lijken mee te vallen.
Hij zet zijn spullen in zijn gehuurde huisje en gaat naar de plaatselijke kliniek om zijn wonden te laten bekijken. Drie uur later wordt hij 30 kilometer verderop geopereerd in Denpasar.
Alle wonden vielen mee, maar een pink was gebroken en de beste en snelste oplossing was operatief het bot weer aan elkaar schroeven.
Dit alles wordt vanuit Nederland gevolgd en betaald door Fred’s ziekenfonds. Inclusief de ambulance van Ubud naar Denpasar, de taxi terug naar Ubud. Maar ook de taxi twee dagen later, van Ubud naar Denpaser en weer terug, als Fred op controle moet komen om de hechtingen te laten verwijderen.

Iluh
Iluh vertelt me dat ze nog nooit in Ubud is geweest.

Read Full Post »